کودک که بودیم چه دلهای بزرگی داشتیم،اکنون که بزرگیم چه دلتنگیم!!!
کاش همان کودکی بودیم که حرفهایش رااز نگاهش می شد خواند،اما اکنون اگر فریاد هم بزنیم کسی نمی فهمد و دلخوش کرده ایم که سکوت کرده ایم.
سکوت ((پر))بهتر از فریاد ((توخالی)) نیست؟
فکر می کنیم کسی هست که سکوت ما را بشکند اما افسوس که انتظار بی فایده است.
آنقدر از گذشته ات سر افکنده ای که نمی توانی به آینده بیندیشی و آنقدر صهبای نفس سر کشیدی که جایی برای خدا نگذاشتی.
آن قدر در زندگی دویدی که آخر هم بدهکار شدی. چه شد که دلپاک آمدی و روی سیاه خواهی رفت،حال تویی و روزنه امید بخشش پروردگارت . اویی که سال هاست که فراموشش کرده ای؛
اما باز هم تو را میخواند.
:: بازدید از این مطلب : 503
|
امتیاز مطلب : 78
|
تعداد امتیازدهندگان : 20
|
مجموع امتیاز : 20
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
<-PollName->
آمار مطالب
آمار بازدید
